گارنی GARNI

13 October

No Bra Day

سیزدهم اکتبر

روز جهانی بدون سینه بند

روز بدون سینه‌بند یک رویداد سالانه در سراسر جهان است که در آن زنانی که مایلند در این رویداد شرکت کنند سینه‌بند نمی‌پوشند و هدف از این رویداد افزایش آگاهی نسبت به سرطان پستان است. این روز ۱۳ اکتبر است.

این رویداد دو هدف را دنبال می‌کند. آگاهی‌بخشی نسبت به شیوع سرطان پستان در جامعه و همچنین دریافت کمک برای ادامهٔ تحقیقات در این باره. با این حال نگرانی‌هایی در مورد ماهیت این کمپین ابراز شده‌است و این پیشنهاد را استثمار دانسته‌اند برخی منتقدات این رویداد را «صرفاً جنسی» توصیف کرده‌اند.

October 13

International Day for Natural Disaster Reduction

13 اکتبر

روز جهانی کاهش بلایای طبیعی

روز جهانی کاهش بلایای طبیعی (IDDR) یک روز بین المللی است که هر شهروند و دولت را ترغیب می‌کند تا در ساختن جوامع و ملت‌های مقاوم در برابر بلایای طبیعی شرکت کنند. م

جمع عمومی‌سازمان ملل متحد 13 اکتبر را که بخشی از اعلامیه بین المللی کاهش بلایای طبیعی است به عنوان روز جهانی کاهش بلایای طبیعی تعیین کرد.

در سال 2002 ، با یک مصوبه بیشتر ، مجمع عمومی‌تصمیم گرفت که برگزاری سالانه را به عنوان وسیله‌‌‌ای برای ارتقا فرهنگ جهانی کاهش بلایای طبیعی ، از جمله پیشگیری ، کاهش و آمادگی حفظ کند.

در سال 2009 ، مجمع عمومی‌سازمان ملل تصمیم گرفت 13 اکتبر را به عنوان تاریخ رسمی‌این روز تعیین کند و همچنین نام را به روز جهانی کاهش بلایا تغییر داد.

زادروز

هیو مایکل جکمن (به انگلیسی: Hugh Michael Jackman) (زاده ۱۲ اکتبر ۱۹۶۸) بازیگر، خواننده، نوازنده، رقصنده و تهیه‌کننده استرالیایی است.

جکمن برای بازیگری در نقش‌هایی متضادِ هم در ژانرهای گوناگون فیلم در سراسر جهان شناخته شده و گستردگی زمینهٔ کاری از شناسه‌های اوست.

والدین او اهل انگلستان بودند که به استرالیا سفر کرده و وی در آنجا به دنیا آمد. او بیشتر برای بازی طولانی مدتش در نقش ولورین در سری فیلم‌های مردان اکس شهرت دارد که برای آن رکورد جهانی گینس 'طولانی‌ترین حضور در نقش یک ابرقهرمان سینمایی' را دریافت کرد

همچنین برای نقش‌های اصلی‌اش در کمدی-رمانتیک کیت و لئوپولد، فیلم اکشن-ترسناک ون هلسینگ، درامای علمی-تخیلی پرستیژ و چشمه، درامای رمانتیک تاریخی استرالیا، نسخه سینمایی بینوایان، معمایی مهیج زندانیان و موزیکال بزرگ‌ترین شومن که هنرپیشگی وی در این فیلم‌ها تحسین فراوان منتقدان را برانگیخت.

او برای ایفای نقش در فیلم بی‌نوایان نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد، نامزد جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد و برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی سال ۲۰۱۳ شد.

در تئاتر، او جایزه تونی را برای نقشش در پسری از آز به دست آورد و در موسیقی برنده جایزه گرمی‌برای آلبوم موسیقی فیلم بزرگ‌ترین شومن شد. وی مجری چهار دوره از جوایز تونی بوده و برای اجرایش برنده جایزه امی‌شده‌است، اجرای هشتاد و یکمین دوره جوایز اسکار را نیز بر عهده داشت و برای آن نامزد جایزه امی‌شد.

جکمن توسط رسانه‌های گوناگون به عنوان یکی از جذاب‌ترین مردهای جهان شناخته شده‌است. از جمله امپایر که او را یکی از سکسی‌ترین ستارگان در تاریخ سینما نامیده‌است و پیپل که او را یکی از زیباترین انسان‌های جهان معرفی کرده.

وی در نوامبر ۲۰۰۸ به عنوان سکسی‌ترین مرد جهان انتخاب شد. او در لیست ۱۰۰ سلبریتی فوربزِ قدرتمندترین سلبریتی‌ها ظاهر شد و در سال ۲۰۱۳ در صدر لیست قدرتمندترین بازیگران دنیا توسط فوربز قرار گرفت.

جکمن در کنار هنرپیشگی به حرفهٔ خوانندگی، نوازندگیِ پیانو، گیتار، ویولون و رقصندگی نیز می‌پردازد و چندین اجرای زنده از جمله تور کنسرت مرد. موسیقی. نمایش. را داشته است. فعالیت در چندین رشتهٔ ورزشی و حمایت و شرکت در فعالیت‌های خیریه از جمله دیگر علایق و فعالیت‌های وی هستند.

سالمرگ

خدیجه اشرف‌السادات مرتضایی با نام مستعار مَرضیه (زاده ۱ فروردین ۱۳۰۳ خورشیدی – درگذشته ۲۱ مهر ۱۳۸۹ خورشیدی) خواننده ایرانی است.

وی در ۲۶ مرداد ۱۳۷۳ از ایران خارج شد و در عراق، پس از دیدار با مسعود رجوی، به عضویت شورای ملی مقاومت ایران با محوریت سازمان مجاهدین خلق درآمد. او ۱۶ سال پایانی عمر خود را در عراق یا فرانسه گذراند و با این سازمان همکاری می‌کرد و فعالیت‌های هنری‌اش در این سال‌ها ذیل این سازمان و با خواندن ترانه‌های آنان بود. او از این جهت مورد انتقادهای دیگران قرار گرفت.

وی در سال ۱۳۸۹، در اثر سرطان در پاریس درگذشت.

مرضیه در سال ۱۹۴۲ (۱۳۲۱ خورشیدی) زیر نظر اسماعیل مهرتاش، استاد بزرگ موسیقی در ایران، فعالیت هنری خود را آغاز کرد. در ابتدا با بازی در نقش شیرین در نمایش «خسرو و شیرین» در تئاتر باربد تهران به محبوبیت رسید. این نمایش که ۳۷ شب روی صحنه بود با استقبال زیادی از سوی مخاطبین روبه‌رو شد. مرضیه پس از آن به شهرت و مهارت فوق‌العاده‌ای در خواندن آواز دست یافت و این باعث شد تا تصنیف‌نویسان و شاعران زیادی آمادهٔ همکاری با او شوند.

در سال ۱۳۵۴ خورشیدی (۱۹۷۵ میلادی) جشن دویستمین سال استقلال آمریکا در مدیسن اسکوئر گاردن (واقع در شهر نیویورک) برگزار شد که در آن کشورهای زیادی دارای غرفه بودند. از ایران هم مرضیه و عارف، از طرف رادیو ایران رفته بودند و هر روز در آنجا برنامه اجرا می‌کردند.

مرضیه در سال ۱۳۷۳ بعد از پانزده سال عدم فعالیت در موسیقی، ایران را ترک کرد و در فرانسه به تشویق دوستان دیرینه‌اش، مریم و هدایت‌الله متین دفتری، به شورای ملی مقاومت پیوست و پناهندگی گرفت.

ازآثار معروف او در این دوره «مثل مهتاب» با شعر محمدعلی اصفهانی و سرودهای «زن»، «کاوه»، «میهن» و ارتش آزادی با شعرهای اسماعیل وفا یغمایی و آهنگسازی محمد شمس است که سال‌ها عضو مجاهدین و عضو شورای ملی مقاومت بودند.

تصانیف دوصدایی

مرضیه در طول دوره هنری خود ۵ بار تصانیف دوصدایی خواند که ۳ بار از آن با استاد بنان، یک بار با علی بهاری و یک بار هم با نوه دختری خود، جانان خرم بوده.

چنگ رودکی که به جوی مولیان معروف شد با همکاری استاد بنان، آهنگسازی استاد روح‌الله خالقی و شعری از رودکی خلق شد. همین تصنیف در کنسرت سالن المپیا پاریس در سن ۸۳ سالگی که در واقع آخرین حضور او در صحنه بود با همراهی ارکستر اپرای پاریس و نیز جانان خرم نوه مرضیه که بخش‌های مربوط به بنان را می‌خواند بازسازی و با تنظیم مجدد توسط محمد شمس بازخوانی شد.

دو اثر دیگر اجرا شده با استاد بنان مربوط به برنامه رادیویی گلهای رنگارنگ ۲۵۴ و ۱۳۴ است که به صورت آواز ضبط و در دسترس است.

اما تصنیف دیگر که در سال‌های نخست ورود مرضیه به دنیای هنر با همکاری علی بهاری سروده شده بود سال‌ها بود که در گذر زمان از یادها و نظرها محو شده بود به‌طوری که خود مرضیه هیچگاه وجود چنین اثری را ابراز نکرد. بنا به گفته‌استاد بزرگ لشکری، بعد از ساخت تصنیف، وی احساس می‌کند بخشی از فضای تصنیف خالی است و نیاز به یک صدای مردانه دارد از همین رو از علی بهاری که در استودیو مشغول نواختن ویولن بوده درخواست می‌کند تا با مرضیه در این مورد همکاری کند و ایشان هم می‌پذیرند. شعر تصنیف (موی سپید) از کارهای استاد کرمانشاهی است.

مرضیه از سال ۱۳۷۰ عضو شورای ملی مقاومت که سخنگوی سازمان مجاهدین خلق محسوب می‌شود بود. پس از سقوط صدام، مرضیه مدت ۱۰ روز در مرز عراق و اردن سرگردان بود تا سرانجام موفق شد از این کشور خارج شود و به اروپا برود.

وی در سال ۱۳۷۳ پس از دیدار با مریم رجوی، پیوستن خود را به شورای ملی مقاومت ایران اعلام کرد. یک سال بعد کنسرتی در رویال آلبرت‌هال لندن برگزار کرد. وی در ادامه همین فعالیت‌های سیاسی و هنری خود کنسرتهای متعددی در شهرهای مختلف جهان از جمله لس آنجلس، دوسلدورف، استکهلم، وین، دورتموند، اورهاوزن، پاریس و… اجرا کرد.

آلبوم‌ها

سنگ خارا

در فکر

دیدی که رسوا شد دلم

خواب نوشین

آیین وفا

مینای شکسته

در خلوت غم

از من بگذرید

برق نگاه

بت چین

بیداد زمان

عشق خود حاشا مکن

دلم می‌سوزد

تو رو می‌خواد

مثل جنگل

الهه ناز

وا دل من

مناجات

در فروردین ۱۳۸۹ دخترش هنگامه امینی را که مبتلا به بیماری سرطان بود از دست داد و چندی بعد خود نیز ظهر روز چهارشنبه ۲۱ مهرماه ۱۳۸۹، در سن ۸۶ سالگی بر اثر بیماری سرطان در بیمارستان آمریکایی‌ها در شهر پاریس درگذشت

زادروز

بهمن علاءالدین ناموَر به مسعود بختیاری (۲۰ مهر ۱۳۱۹ مسجدسلیمان - ۱۲ آبان ۱۳۸۵ کرج) خواننده، ترانه‌سرا و آهنگساز مشهور مردم لر بختیاری بود.

به عقیدۀ بعضی از کارشناسان موسیقی، آلبوم مال‌کنون، از موفق‌ترین آثار موسیقی محلی در ایران است.

دومین و آخرین همکاری بهمن علاءالدین با عطا جنگوک، شش سال بعد منجر به خلق آلبوم «هِی‌جار» شد. هی‌جار نیز محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت ولی از نظر رضایت مخاطبان به پای آلبوم مال‌کنون نرسید.

مسعود بختیاری پس از این دو اثر شاخص خود، سه اثر دیگر به نام‌های «تاراز»، «بَراَفتَو»، «آستارَه» و «بَهیگ» را به علاقه‌مندانِ موسیقی بختیاری ارائه داد.

در آبان ۱۳۹۲ و پس از گذشت شش سال از درگذشت وی، آلبوم «ویر» به خوانندگی و آهنگسازی خودش و سرپرستی و تنظیم ارژنگ سیفی‌زاده منتشر شد.

رویکرد آگاهانۀ وی به احیای آوازهای بومی‌با اشعاری جدید بود. چه این که برخی از آوازهای کهن، یا اشعار مناسب روز نداشتند یا این که تنها برای مناسبت خاصی به وجود آمده بودند. مانند بهره‌گیری از آواز «برزگری» یا «صیادی» که اولی آواز کشاورزان و دومی‌آواز شکارچیان بوده‌است. او حتی از آوازهای سوگ موسوم به «گاگریو» نیز با اشعار دیگر بهره می‌برد و همچنین قادر بود تلفیقی از این آوازها را ارائه دهد. به عبارت دیگر می‌توانست بخشی از جمله آوازی‌اش با بخشی دیگر از آن، ریشه‌ای متفاوت داشته باشد. نمونه‌اش، آواز «آستاره» در آلبومی‌به همین نام است. علاءالدین در این لحن برگرفته از آوازهای سوگ و همچنین یکی از آوازهای کار، روایتی عاشقانه و لطیف‌تری از نمونۀ اصلی ارائه می‌کند که همانند آوازهای سوگ خشن و اندوه‌بار نیست.

دقت نظر وی یکی از عوامل توفیق او در جذب مخاطبانش بود. به جای این‌که در فرهنگ‌های دیگر به دنبال ملودی بگردد یا خود به ساختن ملودی‌های ضعیف بپردازد، از آبشخور نغمات بومی‌نهفته در صدای ساز توشمال‌های بختیاری بهره می‌برد. خود می‌گفت:

چیرگی بر ادبیات فارسی و بختیاری و همین‌طور برخورداری از ذوق شعری به او امکان داده بود تا کلام بسیاری از ترانه‌هایش را خود بسراید. وی از آن‌جا که از زمان کودکی با عشایر بختیاری زندگی کرده بود بر وزن‌ها و عادات شعر اصیل بختیاری نیز چیرگی داشت. ترانۀ «تنک بلور» که در سال ۱۳۵۱ با همراهی ارکستر رادیو اهواز به سرپرستی منصور قنادپور خواند به خوبی این ویژگی او را نمایان ساخته است.

طبیعت‌گرایی در آثار بهمن علاءالدین موج می‌زند. او پیش از آن که با مظاهر زندگی نوین ماشینی روبرو شود، شب و روزش در واژگانی چون مَه (ماه)، اَفتَو (آفتاب)، آستارَه (ستاره)، کَوْگ (کبک)، اَوْر (ابر)، بارون، تَش (آتش)، کُهْ (کوه) و ... خلاصه می‌شد. به همین دلیل در غالب آوازهایش –که بیشتر اشعارش را خود می‌سرود و طرح آوازی‌اش را به انجام می‌رساند– چنین واژگانی بسیارند.

مسعود بختیاریو پس از بازنشستگی در جمع خانوادهٔ خواهرش در کرج می‌زیست. وی همچنین از حضور در تجمعات و مجالس چندان لذت نمی‌برد.

ترانه‌شناسی​[

آلبوم‌ها​

۱۳۶۵ – مال‌کَنون

۱۳۷۱ – هِی‌جار

۱۳۷۳ − تاراز

۱۳۷۵ − بَراَفتَو

۱۳۷۷ − آستارَه

۱۳۸۴ – بَهیگ

۱۳۹۴ – ویر

تک آهنگ‌ها​

۱۳۵۳ – گل‌های کاغذی

سالمرگ

محمود شجاعی (زادهٔ۱۳۲۱–درگذشته۱۳۹۴) شاعر، نمایشنامه نویس، و نقاش ایرانی بود.

در سال ۱۳۲۱ در شهرستان اهر از استان آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود. تحصیلاتش را با درجه کارشناسی ارشد معماری در دانشکده هنرهای زیبا به پایان رساند.

موسیقی را کامل می‌شناخت و در دوران جوانی ساز پیانو را در حد اساتید مجرب به گونه‌ای دل‌انگیز می‌نواخت. پس از آن ساز تنبور را برای نواختن انتخاب کرد و به حدی زیبا می‌نواخت که گویی چون پنجه بر سیم می‌کشید شعله به جان می‌انداخت.

خلاقیت‌های هنری شجاعی به صورت نمایشنامه نیز بروز کرد.

شعرهایش در مجلاتی مثل طرفه، جزوه شعر، اندیشه و هنر، تماشا و دفترهای روزن چاپ شدند و در دو کتاب «شعر دیگر» به همراه بیژن الهی و بهرام اردبیلی درخشید

وی یکی از بنیان‌گذاران شعر حجم بود. شعر حجم گونه‌ای از شعر نو فارسی است که از سال‌های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ رسماً موجودیت خود را اعلام کرد و یدالله رؤیایی و تنی چند از شاعران از جمله پرویز اسلامپور در آن سال‌ها بیانیهٔ شعر حجم را نوشتند که برای نخستین بار در نشریهٔ ادبی بارو (۱۳۴۸) منتشر شد.

وی در بیستم مهرماه سال ۱۳۹۴ در بیمارستان امام خمینی کرج به علت مشکلات تنفسی درگذشت.

آثار منتشر شده از وی عبارتند​

دفتر شعر «از آبی نفس‌های کوتاه»، نمایش‌نامه «مرگ‌های پس از شنوایی» و مجموعه شعر «رخ‌های کوچک همیشه به سوی»

زادروز

منوچهر آشتیانی (زاده ۱۹ مهر ۱۳۰۹ در سنگلج- درگذشت ۸ مهر ۱۳۹۹) جامعه‌شناس ایرانی نئومارکسیست، عضو سابق حزب توده ایران، و پژوهشگر فلسفه بود.

آشتیانی در سال ۱۹۷۱ از دوره دکتری دانشگاه‌هایدلبرگ فارغ‌التحصیل شدوی سرانجام پس از یک دورهٔ طولانی بیماری، در ۸ مهرماه ۹۹ درگذشت.

کتاب پرسیدن و جنگیدن گفت‌وگوی بلند رضا نساجی با منوچهر آشتیانی دربارهٔ تاریخ معاصر و علوم انسانی در ایران است. این کتاب که به «سه دانشجوی شهید دانشکده فنی دانشگاه تهران در اعتراض خونین ۱۶ آذر ۱۳۳۲ و سه دانشجوی شهید دوره دکتری دانشگاه تربیت مدرس که مرگ در راه میهن و مکتب را بر مدرسه و مدرک ترجیح دادند» تقدیم شده و نخستین کتاب از «پروژه تاریخ شفاهی دانشگاه در ایران» است

آشتیانی که خواهرزادهٔ نیما یوشیج و نوادهٔ آیت‌الله میرزای آشتیانی است، علاوه بر پیشینهٔ تاریخی خانواده‌های پدری و مادری، خاطرات سیاسی فعالیت خود در حزب توده، انشعاب خلیل ملکی، نهضت نفت و کودتای ۲۸ مرداد، کنفدراسیون اروپایی دانشجویان ایرانی و جنبش دانشجویی آلمان را بازگو کرده که با خاطرات علمی‌تحصیل در دانشسرای عالی تهران، انستیتو جامعه‌شناسی پاریس و دانشگاه‌هایدلبرگ آلمان، تدریس در دانشگاه‌های ایران و همچنین روایتی از مواجهه با فیلسوفانی چون ژرژ گورویچ، مارتین‌هایدگر و گئورگ لوکاچ در هم آمیخته‌است

کتاب‌شناسی​

کارل مارکس و جامعه‌شناسی شناخت، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره

جامعه‌شناسی شناخت کارل مانهایم، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره

ماکس وبر و جامعه‌شناسی شناخت، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره - ۱۳۸۳

جامعه‌شناسی شناخت (مقدمات و کلیات)، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره، ۱۳۸۴

جامعه‌شناسی شناخت ماکس شئلر، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره - ۱۳۸۳

گفتارهایی پیرامون شناخت مناسبات اجتماعی، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره - ۱۳۸۱ - آشتیانی بعدها در مصاحبه‌‌‌ای که با مجری برنامه شوکران داشت، اظهار کرد که به نوشته‌های این کتاب اعتقاد ندارد و بنا به مصلحت زمان، آنها را نوشته‌است.

درآمدی به بحران جامعه‌شناسی جهانی معاصر، منوچهر آشتیانی، ناشر: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ۱۳۸۸

فلسفه کانت در آئینهٔ آثار او، منوچهر آشتیانی، ناشر: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

جایگاه دیالکتیک هگل در دیالکتیک جدید، منوچهر آشتیانی، ناشر: قطره

زمان‌های اجتماعی و تاریخی در جامعه‌شناسی و تاریخ، منوچهر آشتیانی، ناشر: علمی‌و فرهنگی

جامعه‌شناسی تاریخی، منوچهر آشتیانی، ناشر: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

پرسیدن و جنگیدن، منوچهر آشتیانی، ناشر: نی

سالمرگ

حسن گل‌نراقی (۱۳۰۰ - ۱۳۷۲) خوانندهٔ ایرانی است؛ که بیشتر به‌خاطر ترانه «مرا ببوس» معروف است.

حسن گل‌نراقی بعد از تحصیلات متوسطه، به‌کار پدری خود که خریدوفروش بلور و چینی عتیقه بود پرداخت.

گل‌نراقی بیشتر به عنوان یک خواننده معروف است. ترانهٔ «مرا ببوس»، یکی از دو ترانه‌ای است که وی خوانده‌است. این ترانه از خاطره‌انگیزترین و پرشنونده‌ترین ترانه‌های ایرانی بوده‌است. یکی از علت‌های شهرت این ترانه تقارن آن با وقوع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ است که شعر غم‌انگیز آن را بر سر زبان میلیون‌های ایرانی آزرده از کودتا انداخت. دلیل دیگر سروده شدن شعر آن به وسیله حیدر رقابی است که از فعالان سیاسی دهه ۱۳۳۰ ایران بود.

موسیقی ترانه «مرا ببوس» را مجید وفادار ساخته و اجرای آن با ویولون پرویز یاحقی همراه بوده‌است. این ترانه ابتدا در فیلمی‌با هنرمندی ژاله علو استفاده شده و سپس به رادیو راه یافت.

گل‌نراقی در پایان عمر خود، گرفتار بیماری آلزایمر و تومور مغزی شد، و در مهر ماه سال ۱۳۷۲ در تهران درگذشت. حسن گل‌نراقی در گورستان قدیمی‌امامزاده طاهر واقع در مهرشهر کرج به خاک سپرده شد.