loading...

گارنی GARNI

ارائهء نوشته ها، تحقیقات ، ترجمه ها و مقالات و نظرات و پیشنهادات در زمینه های گوناگون

بازدید : 429
جمعه 1 آبان 1399 زمان : 17:38

سالمرگ

میرزا محمد نصیرالحسینی (زادهٔ ۱۲۳۳ خورشیدی در شیراز – درگذشتهٔ ۱۲۹۹ خورشیدی در شیراز) ملقب به «میرزا آقا»، که در شعر «فرصت» تخلص می‌کرد و بیشتر به فرصت شیرازی معروف است، شاعر، نویسنده، نقاش، سیاح، موسیقی‌دان و ادیب اهل ایران بود.

. علاوه بر علوم فقه و اصول و کلام و فلسفه و منطق و شعر و نقاشی، به آشنایی با زبان پهلوی و علم حدیث نیز روی آورد. فرصت‌الدوله در بنیان فرهنگ نوین در ایران نقش مهمی‌ایفا کرد. فرصت به اروپا نیز سفر کرد و از کسانی بود که در مشروطیت فعالیت داشت. فرصت‌الدوله نه‌فقط زبان انگلیسی را فراگرفت، بلکه از دانشمندی آلمانی خط میخی را هم آموخت، و احتمالاً اولین ایرانی‌ای است که خط میخی را فراگرفته بود. او در سال ۱۳۳۱ ه‍.ق روزنامهٔ فارس را در شیراز منتشر کرد.

فرصت هنر نقاشی را به گفتهٔ خود در کتاب آثار عجم، در خردسالی نزد استاد میرزاآقا آموخت. نقاشی یکی از رشته‌های موردعلاقهٔ فرصت بود. این هنر بود که فرصت را بسیار به خود مشغول کرد و از این طریق بود که او با شاهان و شاهزادگان قاجار آشنا شد و از این راه مورد تجلیل و تکریم قرار گرفت. ا

ز این رو، شاگردانی چون رخصت‌الدوله، برادر کوچک‌ترش، و صدرالدین شایستهٔ شیرازی را تربیت کرد.ودر طراحی فرش وقلمزنی بسیار توانابود چنان‌که استادان بزرگ هنر فرش وقلمزنی از طراحی وی بهره می‌بردند.

فرصت با دیدی قوی و آگاهی از دانش و هنر زمان، به هر جا که سفر می‌کرد، موقعیت اجتماعی، فرهنگی، و معماری آن منطقه را بررسی و در کتاب آثار عجم تصویرسازی می‌کرد. او با موشکافی‌ که در بررسی آثار تاریخی و باستانی، و اوضاع اجتماعی و اقتصادی داشته، علاوه بر ثبت مکان، ارتفاع، نوع و قطر مصالح هر بنا، تصویر آن را به سبک سیاه‌قلم ترسیم نموده و در هر تصویر، برای نشان دادن مقیاس بنا، تصویر چند انسان را در کنار آن می‌کشید تا بینندهٔ تصویر بتواند به درک کاملی از بنا برسد. در ضمن، علاوه بر تصاویر نقاشی‌شده در کتاب آثار عجم، او تصاویری در کتاب دریای کبیر نیز ترسیم کرده‌است. و همچنین بساری از نقاشیهای وی زینت بخش موزهها و مجموعه‌های خصوصی می‌باشد.

فرصت‌الدوله در سال ۱۳۳۹ ه‍. ق، برابر با ۱۲۹۹ خورشیدی، در شیراز درگذشت و در جوار آرامگاه حافظ، درست در کنار سنگ حافظ، ضلع شمالی، دفن شد. بعدها، پس از ساختِ ساختمان فعلی مقبرهٔ حافظ، سنگ قبر او که توسط خودش انتخاب شده بود و این غزل خود را با خط زیبایی بر روی آن نوشته بود… (؟) را به بنای هفت‌تنان (موزهٔ سنگ)انتقال دادند؛ و یک سنگ خارج از بنای فعلی بر قسمت شمالی محوطهٔ حیاط

آثار​

آثار عجم نام‌دارترین اثر فرصت است که به گفته خود بدستور حسینقلی خان ملقب به نظام السلطنه در دوران حکمرانی وی در فارس مامور به نگارش گردید.و مقرر شد که تمامی‌افراد سرشناس و اماکن و میراث گذشتگان در شیراز و فارس و دیگر نقاط ایران را در این کتاب معرفی نماید. این اثر برای اولین بار بخط زیبای نستعلیق توسط ابو علی محمدقدسی ا لحسینی شیرازی نگارش یافت وسپس این کتاب در سال ۱۲۷۲ خورشیدی ۱۳۱۴قمری در مطبعهٔ ناصری به طریقهٔ سنگی چاپ شد.

ترسیم نقشهٔ فارس با مقیاس بسیار دقیق که در آن، به گفته‌یِ خود فرصت، تمام نواحی و صحاری و بلوک و قصبه‌های فارس و اکثر دهات معروف نگارش یافته‌است. تاریخ نگارش این نقشه ۱۳۱۱ ه‍.ق درج شده‌است.

دیوان اشعار

دریای کبیر

اشکال‌المیزان

شطرنجیه

مثنوی هجونامه

مقالات علمی‌و سیاسی، ۱۳۲۵ ه‍.ق

فرصت اشعاری در وصف نقش افرینی خود در هنر نقاشی نیز سروده.

تمثال دو زلف و رخ‌‌ان‌یار کشیدم

یکروز و دو شب زحمت اینکار کشیدم

اول شدم اشفته ز نقش سر زلفش

اخر به پریشانی بسیار کشیدم

اغوش و کنارم همه شد غیرت تاتار

تا تاری ازان طره طرار کشیدم

قنـاعت و آثـار آن در زنـدگی  99/8/1
بازدید : 371
جمعه 1 آبان 1399 زمان : 17:38

سالمرگ

محمدحسین لقمان‌ادهم (۱۲۵۸ تبریز - ۱۳۲۹ تهران) ملقب به لقمان‌الدوله و معین‌الاطبا پزشک ایرانی و نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران بود.

محمدحسین لقمان‌ادهم در سال ۱۲۵۸ خورشیدی در تبریز متولد شد. پدر ایشان زین العابدین خان لقمان الممالک که تحصیلات خود را در دانشکدهٔ پزشکی پاریس انجام داده و پس از مراجعت به ایران در تبریز به سمت طبیب مخصوص ولیعهد وقت محمدعلی میرزا مشغول کار شد وی با بودجه شخصی خود مدرسه لقمانیه را با اسلوب اروپایی تأسیس کرد و دیپلم این مدرسه را دولت فرانسه و روسیه معادل دیپلم کامل متوسطه می‌شناختند. لقمان ادهم تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در تبریز در مدرسه لقمانیه انجام داده و چندی معلم جغرافیا و ناظم آن مدرسه بود. سپس نزد اساتید فن و پدر خود طب ایرانی را فرا گرفت و معین الاطبا لقب گرفت و شهرتش از شهر تبریز گذشت و محمدعلی شاه او را به دربارش فراخواند. وی که ملقب به معین الاطبا شده بود در جریان استبداد صغیر و به توپ بستن مجلس تعدادی از آزادی خواهان زندانی در باغ شاه را فراری داد و خودش نیز به فرانسه رفت. در سال ۱۹۰۸ در آنجا مدرک دکترای پزشکی گرفت و در بازگشت طبیب مخصوص احمد شاه شد و لقب لقمان‌الدوله را از او دریافت کرد.

در سال ۱۳۳۸ ه‍.ق به اتفاق دکتر حکیم‌الدوله (محمدحسن لقمان‌ادهم برادر کوچکترش و وزیر بهداری کابینه دکتر مصدق) جزو همراهان احمدشاه در سفر اروپا بود و در بازدید از انستیتو پاستور، احمدشاه را به تأسیس چنین بنگاهی در ایران تشویق کرد و برای این کار دکتر منارد فرانسوی را استخدام و به ایران آورد. در سال ۱۲۹۵ ریاست طب مدرسه دارالفنون را به عهده گرفت و پایه و اساس دانشکده پزشکی را پی ریزی نمود؛ کلاس طب را از دارالفنون مجزا و در سال ۱۲۹۷ تبدیل به مدرسه طب کرد.[۱] بعدها وقتی دانشگاه تهران تأسیس شد و شروع به کار کرد اولین رئیس دانشکده پزشکی آن شد.

در سال ۱۳۱۲ به سمت پزشک مخصوص رضاشاه منصوب شدند. در سال ۱۳۱۷ از ریاست دانشکدهٔ پزشکی و خدمات رسمی‌دولتی به دلیل بیماری کناره گیری کرد.

در سال ۱۳۲۸ به پاس خدمات ۵۰ ساله ایشان از طرف وزارت فرهنگ، دانشگاه تهران و فرهنگستان ایران جشنی در تالار فرهنگ برپا شد و در این جشن به ایشان نشان همایونی و نشان دانش اعطا گردید. وی در ۱ آبان ۱۳۲۹ درگذشت. وزارت بهداری برای قدردانی از خدمات بهداشتی ایشان بیمارستان سیصد تخت خوابی خود را در ۱۵ دی ۱۳۳۰ طی مراسمی‌به نام ایشان نامگذاری کرد. دهخدا و بهار نیز در مدح او اشعاری سروده‌اند. در تهران خیابانی به نام او نام‌گذاری شده بود که پس از انقلاب به خیابان باقری‌کماسایی تغییر نام داد

سالمرگ فرصت شیرازی
بازدید : 406
پنجشنبه 30 مهر 1399 زمان : 20:38

سالمرگ

احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی (زاده ۱۴ جمادی‌الثانی سل ۱۱۸۵ یا ۱۱۸۶ ه‍.ق مطابق با ۱۱۵۰ خورشیدی در عهد سلطنت فتح علی شاه قاجاردرگذشته ۱۲۰۸ خورشیدی) دانشمند و مجتهد شیعه، نویسنده و شاعر سده ۱۲ خورشیدی بود.

ملا احمد نراقی ۱۵ سال از ایّام نوجوانی و جوانی اش (حدود سال‌های ۱۱۹۰ تا ۱۲۰۵) را نزد پدرش تحصیل کرد؛ که این، دوران عمدهٔ تحصیلش است. او پس از مدّتی مجدّداً به عراق (نجف و کربلا) بازگشت و پس مدّتی تحصیل، تدریس، تحقیق و تألیف به درجه اجتهاد رسید. امّا به دلیل وفات پدر (۱۲۰۹ ه‍.ق) به زادگاهش کاشان بازگشته و به جای پدرش مسوولیت اداره حوزه علمیه و تدریس در آنجا را به عهده گرفت

اودر عهد فتحعلی شاه قاجار می‌زیست

ملا احمد نراقی در جنگ دوم با روسیه تزاری فرمان جهاد را صادر کرد و دسته‌ای از اهالی نیز به سرپرستی ملا احمد نراقی نزد فتح‌علی‌شاه آمدند و به تظاهرات پرداختند. قبل از آن نیز در ۵ ذیحجه ۱۲۴۱ (۱۱ ژوئیه ۱۸۲۹) «آقا سید محمد مجتهد» همراه صد تن از روحانیون وارد سلطانیه شده بود

حتی امپراتوری روس پس از رایزنی فروان با حکام ایران و هشدار از عواقب این جنگ حاضر به بازبینی عهدنامه گلستان و صرف نظر از بخشی از متصرفات خود گردیدند) در نتیجه فرمان حمله صادر شد و در اثر این حمله که از ذیحجه ۱۲۴۱تا آخر محرم ۱۲۴۲ انجام گرفت تمام نواحی که مطابق «معاهده گلستان» تسلیم روس‌ها شده بود از جانب قوای ایران مجدداً پس گرفته شد. اگرچه این پایان جنگ نبود و امپراتوری تزار شکست سنگینی به ایران تحمیل کرد و ایران مجددا مجبور به پذیرش عهدنامه ننگین دیگری به نام ترکمنچای گردید.

او در شهر کاشان به دلیل بیماری وبای عمومی‌گسترده در کاشان و اطراف آن (از جمله نراق) در اول شب یکشنبه ۲۳ ربیع‌الثانی ۱۲۴۵ در نراق وفات کرد و در نجف، در صحن علی بن ابیطالب، در کنار آرامگاه پدرش تدفین شد

در اغلب زندگی‌نامه‌ها و متونی که راجع به ملا احمد نوشته می‌شود، او به خاطر این موارد ستوده می‌شود:

تحصیل علم و تألیفات تألیفات مرحوم نراقی، هم در زمان خودش و هم پس از او مورد عنایت و مراجعه علما بوده. مثلاً فقیه بزرگ شیعه سید کاظم یزدی نویسندهٔ «عروه» همیشه سه کتاب مهم فقهی در نزدش عزیز و مورد مراجعه بوده که یکی از آن‌ها مستند مرحوم نراقی است.

تقوا و تحصیل اخلاق وارسته

هدایت و ارشاد

نگهداری از طلاب و اداره زندگی آنها

نراقی در زمینه‌های بسیار گوناگونی مهارت دارد. او یک مجتهد شیعه، نویسنده و شاعر بود که در علوم اسلامی‌متخصّص بود. خصوصاً: فقه، اصول، حدیث، رجال، معقول و منقول، و اخلاق. امّا با این حال در علوم مختلف دیگری هم تبحّر داشت. از قبیل: ریاضی، نجوم، هندسه، فلسفه، ادیان‌شناسی، ادبیات و شعر و بسیاری از علوم دیگر

ملااحمد نراقی در کتاب عوائد الایام ولایت فقیه را از نظر همه فقیهان شیعه بدون اشکال می‌داند

آثار او دو ویژگی دارد:

1.گوناگونی در زمینه‌های آثار او که نشان دهندهٔ مهارت‌هایش است.

2.اغلب آثارش در تکمیل آثار پدرش یا شرح آن‌ها است. به طوری که به ادعای بسیاری مسبّب شهرت پدرش، را او می‌دانند. به این موضوع در ستون چهارم جدول اشاره شده

تعداد دقیق آثار او مشخّص نیست

بنا بر نسخه‌ای خطّی تألیفات ملا احمد تا سال ۱۲۲۸ هجری قمری یعنی زمان کتابت طاقدیس به ۱۸ جلد می‌رسیده

بسیاری مجموع تصنیفات و تألیفات ملا احمد در زمینه‌های گوناگون تا حدود ۲۳ عنوان گفته‌اند

امّا تا کنون ۳۴ اثر منتسب به او وجود دارد که فهرست آن‌ها در این قسمت آمده.

البته اجازات او که مرحوم آقابزرگ تهرانی در کتاب «الذریعه» به عنوان کتابی مستقل ذکر کرده در این قیمت نیامده‌اند. مثلاً «رسالة الاجازات»، کتابی کوچک ست شامل بیست اجازه از اجازه‌های مرحوم نراقی به شاگردانش و اجازات مشایخش.

آقا جان من انتخواب کنید دیهههههه🎃🎃🎃🎃🎃😂
بازدید : 412
پنجشنبه 30 مهر 1399 زمان : 20:38

زادروز

سَمیوئل تیلور کولریج (به انگلیسی: Samuel Taylor Coleridge) (زادهٔ ۲۱ اکتبر ۱۷۷۲ – درگذشتهٔ ۲۵ جولای ۱۸۳۴) شاعر، منتقد ادبی سبک رمانتیک، و فیلسوف انگلیسی که به همراه دوستش ویلیام وردزورث یکی از بنیان‌گذاران مکتب رمانتیسم در انگلستان بود.

کولریج بیشتر با دو اثر منظوم خود، دریانورد کهن و کوبلای خان، و همچنین اثر منثورش بیوگرافی ادبی، شناخته شده‌است

آثار نقدش به‌خصوص در ارتباط با شکسپیر بسیار نافذ بود.

همچنین، در معرفی فلسفهٔ آرمان‌گرایی آلمان به فرهنگ انگلیسی کمک کرد و از طریق امرسون تأثیری مهم بر فلسفهٔ ماوراءالطبیعهٔ آمریکا داشته‌است.

در تمام سنین بزرگسالی، از حملات شدید افسردگی و اضطراب رنج می‌برد؛ گمان می‌رود او از اختلال دوقطبی رنج می‌برده‌است، اختلال روانی‌ای که در زمان او ناشناخته بود. کولریج بر آن شد تا درد خود را با افیون درمان کند که به اعتیاد انجامید.

سالمرگ احمد نراقی
بازدید : 457
پنجشنبه 30 مهر 1399 زمان : 20:38

زادروز

فریدون گُله (۱۳۱۹ در تهران ـ ۳۰ مهر ۱۳۸۴ در سلمان‌شهر) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی بود.

گُله از سینماگران مطرح ایران در اواخر دههٔ ۱۳۴۰ و اوایل دههٔ ۱۳۵۰ بود و بسیاری فیلم کندو ساختهٔ مطرح او را آغازگر نوعی تازه از سینمای اجتماعی ایران می‌دانند.

گله دانش‌آموختهٔ دانشکدهٔ ادبیات از دانشگاه مشهد و هنرهای دراماتیک از دانشگاه نیویورک بود. آخرین فیلمی‌که در ایران ساخت ماه عسل بود. (خودش گفته‌بود که نام انتخابی‌اش «ماه منعکس» بود).

در سال ۱۳۵۶ برای ساخت محصول مشترکی به نام «سبز خفته» با سرمایه‌گذاران آمریکایی به آمریکا رفت. به‌دلیل شراکت وزارت فرهنگ و هنر در این فیلم، گُله به‌ناچار مدتی دفتر تولید و پخش فیلمی‌را اداره کرد.

در ایران در سال ۱۳۵۷ انقلاب صورت گرفت و گُله در آمریکا ماندگار شد.

در سال ۱۳۶۱، هنگامی‌که درصدد بود فیلم «دیروزی» را به‌طور مشترک تهیه کند و صحنه‌هایی از فیلم را هم گرفته‌بود، به‌علت بیماری پدرش به ایران بازگشت.

«گفته می‌شود از مجموع هفت یا هشت فیلمنامه‌ای که از او در «استودیو میثاقیه» بود و پس از مصادره به «بنیاد سینمایی فارابی» واگذار شد، حدود پنج فیلمنامه‌اش با نام «دیگران» تصویب شد و با قیمت‌های کلانی به‌فروش رسید. در همین سال‌ها، مسئولان امور سینمایی از او خواستند که فعالیت‌های سینمایی‌اش را پی بگیرد که او هم شرایط خودش را اعلام کرد و به نتیجهٔ مشخصی نرسید.»

گله صبح شنبه ۳۰ مهرماه ۱۳۸۴ در ۶۴ سالگی بر اثر سکتهٔ قلبی در محل زندگی‌اش واقع در سلمان‌شهر (متل قو)، مازندران درگذشت.

فیلم‌شناسی​

۱۳۴۷ - شب فرشتگان

۱۳۵۱ - کافر

۱۳۵۱ - دشنه

۱۳۵۳ - زیر پوست شب

۱۳۵۴ - مهرگیاه

۱۳۵۴ - کندو

۱۳۵۵ - ماه عسل

زادروز سَمیوئل تیلور کولریج
بازدید : 424
چهارشنبه 29 مهر 1399 زمان : 23:37

سالمرگ

یوجین ویکتور دبز (به انگلیسی: Eugene V. Debs)‏ 5 نوامبر(۱۸۵۵ - 20 اکتبر ۱۹۲۶) رهبر سندیکایی آمریکایی، از اعضای مؤسس کارگران صنعتی جهان، و کاندید پنج بارهٔ حزب سوسیالیست آمریکا برای رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بود

دبز از طریق نامزدی برای ریاست جمهوری، و نیز کارش با جنبش‌های کارگری نهایتاً بدل به یکی از شناخته شده‌ترین سوسیالیست‌هایی شد که در آمریکا زندگی کرده‌اند.

دبز در ابتدا عضو حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا بود و به عنوان یک دمکرات در ۱۸۸۴ به مجمع عمومی‌ایندیانا انتخاب شد. او نقشی کلیدی در سندیکای راه آهن آمریکا، یکی از نخستین سندیکاهای صنعتی کشور داشت. دبز پس از به راه انداختن اعتصابی در راه آهن که منجر به فراخوانی ارتش آمریکا از سوی رئیس جمهور گروور کلیولند شد، به زندان افتاد. در زندان، او آثار گوناگون نظریهٔ سوسیالیستی را مطالعه کرد و شش ماه بعد به یک پیروی جنبش انترناسیونال سوسیالیست بدل شد.

دبز یکی از اعضای مؤسس سوسیال دمکراسی آمریکا (۱۸۹۷), حزب سوسیال دموکرات (ایالات متحده آمریکا) (۱۸۹۸), و حزب سوسیالیست آمریکا (۱۹۰۱) بود.

او به عنوان کاندید سوسیالیست پنج بار در سال‌های ۱۹۰۰ (با کسب ۰٫۶۳٪ رأی مردمی), ۱۹۰۴ (۲٫۹۸٪), ۱۹۰۸ (۲٫۸۳٪), ۱۹۱۲ (۵٫۹۹٪), و ۱۹۲۰ (۳٫۴۱٪), رقابت کرد که دفعهٔ آخر آن از درون سلول زندان رقابت کرد و حدود یک میلیون رای آورد.

دبز به خاطر بیانش مشهور بود و سخنرانی او در محکومیت مشارکت آمریکا در جنگ جهانی اول در زمان ریاست جمهوری وودرو ویلسون منجر به دستگیری دوبارهٔ او در سال ۱۹۱۸ شد. او تحت قانون جاسوسی ۱۹۱۷ محکوم به ده سال زندان شد. رئیس جمهور وارن جی.‌هاردینگ در ۱۹۲۱ محکومیت او را بخشید. دبز در سال ۱۹۲۶ درگذشت.

حالا که تحریم ها تمام شد، کدام تسلیحات ایرانی صادر می شوند؟
بازدید : 449
چهارشنبه 29 مهر 1399 زمان : 23:37

سالمرگ

مهرانگیز دولتشاهی (۱۲۹۶ اصفهان - ۲۹ مهر ۱۳۸۷ پاریس) دیپلمات ایرانی، سه دوره نماینده مجلس شورای ملی و فعال حقوق زنان بود. وی اولین زن ایرانی بود که توانست در تاریخ معاصر ایران به مقام سفیر نایل شود.

مهرانگیز خواهرزاده صادق هدایت، دختر محمدعلی میرزا شکوه الدوله، وزیر پست و تلگراف و تلفن در حکومت پهلوی، و همچنین خواهر مهین دولتشاهی همسر مظفر فیروز وزیر کار در کابینه احمد قوام می‌باشد.

مهرانگیز دولتشاهی تحصیلات دانشگاهی خود را در آلمان گذراند و موفق به کسب مدرک دکترا در رشتهٔ علوم اجتماعی شد.

مهرانگیز دولتشاهی بخش عمده‌ای از عمر خود را صرف بهبود امور زنان ایرانی کرد. وی در سال ۱۳۲۵ خورشیدی، در سازمان خدمات اجتماعی و انجمن حمایت از زندانیان مشغول به کار شد.

وی پیش از سفر کاری به دانمارک، «جمعیت راه نو» را تأسیس کرده بود که در جهت احقاق حقوق زنان ایرانی فعالیت می‌کرد. او برای اینکه به روحانیت آن زمان نشان دهد فعالیت این جمعیت در جهت بی بندوباری زنان جامعه نیست، با تنی چند از روحانیان برجسته زمان من‌جمله آیت‌الله بروجردی و امام موسی صدر دیدارهایی داشت

وی یکی از مبتکران قانون حمایت خانواده بود که حق طلاق را برای زنان به رسمیت می‌شناخت و اختیار همسر دوم را توسط مرد منوط به اجازهٔ همسر اول می‌کرد.

کتاب جامعه، دولت و جنبش زنان ایران از آخرین نوشته‌های مهرانگیز دولت‌شاهی است.

مهرانگیز دولتشاهی به مدت سه دوره، به عنوان نماینده کرمانشاه در مجلس شورای ملی حضور داشت.

در دوره وزارت عباسعلی خلعتبری در وزارت امور خارجه ایران، از مهرانگیز دولت‌شاهی برای تصدی سفارت ایران در دانمارک دعوت به عمل آمد (۱۳۵۴) و وی به عنوان اولین سفیر زن عازم سفارت ایران در دانمارک شد و تا زمان پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ به این مأموریت ادامه داد.

دولتشاهی در ۲۹ مهر ۱۳۸۷ در سن ۹۱ سالگی در پاریس درگذشت.آ

سالمرگ یوجین ویکتور دبز
بازدید : 424
چهارشنبه 29 مهر 1399 زمان : 23:37

سالمرگ

معمر محمد عبدالسلام ابومنیار معروف به سرهنگ مُعَمَّر محمد قَذّافی (۷ ژوئن ۱۹۴۲ – ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱)، سیاست‌مدارِ انقلابی و رئیس شورای فرماندهی انقلاب لیبی از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷ و همچنین برادر رهبر جماهیری عربی خلق سوسیالیستی عظمای لیبی از ۱۹۷۷ تا ۲۰۱۱ بود.

وی در اول سپتامبر سال ۱۹۶۹ میلادی با کودتایی آرام حکومت محمّد ادریس سنوسی، پادشاه وقت لیبی را سرنگون ساخت او پس از کودتا، سیستم حکومتی لیبی را بر اساس ترکیبی از سوسیالیسم و اسلام طراحی کرده و تا سال ۱۹۷۷ رئیس کشور لیبی بود

او در سال ۱۹۷۷ از منصب رسمی‌ریاست شورای فرماندهی انقلاب لیبی کناره‌گیری کرد و مدعی شد که فقط یک نماد ملی خواهد بود.

او به عنوان یکی از عمده‌ترین حامیان تشکیل ایالات متحده آفریقا از ۲ فوریه ۲۰۰۹ تا ۳۱ ژانویه ۲۰۱۰ رئیس اتحادیه آفریقا بود.

حکومتِ طولانی مدتِ سرهنگ قذافی از کودتای ۱۹۶۹ میلادی تا سرنگونی در نتیجهٔ انقلاب لیبی در سال ۲۰۱۱، یکی از طولانی‌ترین دوره‌های زمامداری در طولِ تاریخ بود

در طی دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی، لیبی تحت رهبری قذافی، از سوی غربی‌ها، یک کشور حاشیه‌ای به حساب می‌آمد، که ستم ناشی از اختلافات داخلی، تروریسم، قتل و غارت توسط رهبران را نشان می‌داد، که در این اثنا قذافی مبادرت به اندوختن چندین میلیارد دلار ثروت برای خودش و خانواده‌اش کرد

معمر قذافی بر پایهٔ فلسفهٔ سیاسی و ملی‌گرایانه‌ای که در کتاب سبز تشریح کرده‌بود، در سال ۱۹۷۷ میلادی نام جمهوری عربی لیبی را به «جماهیریه عربی سوسیالیستی خلق عظیم لیبی» تغییر داد. وی در سال ۱۹۷۹ میلادی لقب نخست‌وزیر را کنار گذاشت و از آن پس «برادرْ رهبر» یا «راهنمای انقلاب سوسیالیستی لیبی» نامیده‌شد.

قذافی از حامیان شرکت آُپیک بود که تور پان‌آفریکان برای ایالات متحده آفریقا را رهبری کرد

پس از بمباران لیبی در سال ۱۹۸۶ میلادی و تحریم‌های اقتصادی بر ضدّ این کشور از سوی سازمان ملل، تغییراتی در رفتار لیبی صورت گرفت. این تغییرات عبارتند از: برقراری روابط اقتصادی و همکاری‌های امنیتی نزدیک با غرب، همکاری و شرکت در بررسی پرونده حمایت لیبی از تروریسم؛ پرداخت غرامت به بازماندگان حوادث تروریستی منتسب لیبی؛ کنار نهادن برنامه دستیابی به سلاح هسته‌ای. در ۱۹ دسامبر ۲۰۰۳ و تنها ۶ روز پس از دستگیری صدام حسین، قذافی اعلام کرد که برنامهٔ تولید سلاح‌های کشتار جمعی خود را متوقف کرده و از بازرسی‌های بین‌المللی برای اطمینان از این موضوع استقبال می‌کند

مجموعه این تغییر رفتارها منجر به برداشته شدن تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه لیبی در سال ۲۰۰۳ میلادی شد. معمر قذافی در فوریه ۲۰۰۹ میلادی به عنوان رئیس دوره‌ای اتحادیه آفریقا انتخاب شد.

در فوریه ۲۰۱۱ میلادی گروهی از معترضان سیاسی که از مخالفان و معترضان جدید تونس و مصر و دیگر بخش‌های جهان عرب الهام گرفته بودند ضد دولت قذافی در لیبی به ‌پا خواستند و این موضوع به‌سرعت به یک شورش عمومی‌مبدل شد و مخالفان در شهر بنغازی شورای انتقالی را تأسیس کردند. این امر لیبی را به ورطه جنگ داخلی بین نیروهای دولت و نیروهای مخالف (تحت حمایت ناتو) کشاند. سازمان ملل با تصویب قطعنامهٔ شماره ۱۹۷۳ با هدف حمایت از غیرنظامیان، خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی شد. دارایی‌های قذافی و خانواده‌اش مصادره شده و دادگاه جنایات جنگی، حکم بازداشت او و پسرش سیف‌الاسلام به همراه برادرخوانده‌اش عبدالله السنوسی را صادر نمود و از طریق اینترپل آنان را تحت تعقیب قرار داد.

در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۱ شورای انتقالی کرسی لیبی در سازمان ملل را تصاحب کرد

قذافی عهد کرد که در برابر شورشیان و نیروهای خارجی مقاومت کند تا به گفتهٔ خودش در راه وطن شهید شود.

در روز ۲۸ مهر 1390، قذافی درحالی که از ناحیه دو پا زخمی‌شده بود تسلیم نیروهای انقلابی شد و پس از چند ساعت درگذشت. شورای انتقالی می‌گوید او پس از دستگیری در تبادل آتش کشته شده‌است در حالی که برخی این نظریه را مطرح می‌کنند که او توسط انقلابیون اعدام شده‌است. کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، خواستار انجام تحقیقات جامع در این زمینه شد.[

در واپسین روزهای فرمانروایی قذافی لیبی در شاخص توسعه انسانی یکم در آفریقا و پنجاه و سوم در جهان بود هشت سال پس از سرنگونی قذافی (گزارش سال ۲۰۱۹ میلادی) سازمان ملل متحد لیبی را در رتبه‌ی صد و دهم جهانی و ششم آفریقا قرار داد

سالمرگ مهرانگیز دولتشاهی
برچسب ها
بازدید : 420
چهارشنبه 29 مهر 1399 زمان : 2:38

سالمرگ

از پیشکسوتان موسیقی محلی سیستان و بلوچستان متولد سال ۱۳۲۲بمپور ایرانشهر بود که در سالهای پیش از انقلاب به کشور پاکستان مهاجرت کرد و پس از باز گشت از این کشور فعالیتهای هنری اش را در بلوچستان ایران ادامه داد.

وی در ایران و پاکستان و برخی کشورهای حوزه خلیج فارس دارای شهرت بود و به همراه استاد ستار و استاد شفیع از پایه گذاران موسیقی مدرن بلوچی بودند.

وی از استادان آواز موسیقی بلوچی بود و آهنگ ساز بسیاری از کارهای موسیقی خود را نیز انجام می‌داد.

دینارزهی همچنین در دو دهه اول انقلاب به مدت ۱۱ سال در رادیو بلوچی زاهدان به کار آهنگ سازی و خوانندگی موسیقی بلوچی مشغول بود و آهنگ‌های حماسی او در وصف ایران و ترغیب جوانان به اعزام به جبهه‌های جنگ تحمیلی عراق علیه ایران تاثیر گذار بود.

از آهنگ‌های معروف او در آن زمان می‌توان به آهنگ" کشور ایران و مئی کشور ایران " و "چست بئ شیرین جوان" اشاره کرد.

استاد دینارزهی در موسیقی دارای سبک و روش مخصوص به خود بود کمتر در مجالس عروسی و نظایر آن به اجرای برنامه می‌پرداخت و با وجود داشتن مشکلات مالی هیچگاه هنر خود را ارزان نفروخت و همیشه عزت نفس خود را حفظ می‌کرد.به همین لحاظ از محبوبیت و محجوبیت خاصی در بین هنر دوستان استان برخوردار بود.

در مصاحبه‌‌‌ای که چند سال پیش با او داشتم از کم توجهی به ادبیات و موسیقی بلوچی از سوی مسئولان گله مند بود و از دست اندرکاران صدا و سیمای استان نیز به خاطر استفاده از هنر او در جوانی و رها کردنش در سن کهولت نیز گلایه داشت.

استاد دینارزهی دستی در شعر نیز داشت و علاوه بر تعلیم آهنگ سازی به علاقمندان موسیقی در بندر چابهار با انجمن ادبی چابهار به نام " چابهار ئ لبزانکی گل " همکاری داشت و برخی اشعار آهنگهایش را خود می‌سرود.

خلاقیت دینارزهی در آهنگ سازی زبانزد بود و اغلب آهنگهایی که ساخته جزوآثار ماندگار موسیقی بلوچی به حساب می‌آید

.شهرت و احترام استاد دینارزهی در کشور پاکستان به دلیل رشد و نمو موسیقی و اهمیت دادن به هنرمندان در این کشور بیشتر است و برخی جوامع هنری از او به عنوان بزرگترین آهنگساز موسیقی بلوچی یاد می‌کنند

.وی همچنین نقش ویژه‌‌‌ای در شناساندن اشعار سید ظهور شاه‌هاشمی‌ادیب و نویسنده بزرگ بلوچ به عامه مردم از طریق سرودن اشعار او در آهنگهایش دارد.

وی در اواخر عمر از ضعف جسمی‌و کاهش دید رنج می‌برد و صبح ۲۸ مهرماه بر اثر بیماری تنگی نفس در بیمارستان چابهار درگذشت.

آخرین اجرای رسمی‌خارج از کشور استاد در اواخر سال گذشته در یکی از شیخ نشین‌های حوزه خلیج فارس و آخرین اجرای برنامه او چند هفته قبل در بین هنرمندان و فرهیختگان بندر چابهار و جمعی از جوانان ایرانشهری بود که از سوی موسسه فرهنگی هنری آهنگ بلوچ به اردوی چابهار اعزام شده بودند.

یادآوری می‌کنم استاد دینارزهی از معدود بازماندگان نسل طلایی موسیقی بلوچی بود که یافتن جایگزین برای استادانی چون او و مرحوم کمالان هوت بسیار مشکل است.

قصه نیمه شب هایم

تعداد صفحات : 0

آرشیو
آمار سایت
  • کل مطالب : <-BlogPostsCount->
  • کل نظرات : <-BlogCommentsCount->
  • افراد آنلاین : <-OnlineVisitors->
  • تعداد اعضا : <-BlogUsersCount->
  • بازدید امروز : <-TodayVisits->
  • بازدید کننده امروز : <-TodayVisitors->
  • باردید دیروز : <-YesterdayVisits->
  • بازدید کننده دیروز : <-YesterdayVisitors->
  • گوگل امروز : <-TodayGoogleEntrance->
  • گوگل دیروز : <-YesterdayGoogleEntrance->
  • بازدید هفته : <-WeekVisits->
  • بازدید ماه : <-MonthVisits->
  • بازدید سال : <-YearVisits->
  • بازدید کلی : <-AllVisits->
  • کدهای اختصاصی